marijke witbraad

Kijk naar mijn rimpels, ik heb de verdient. Gekregen van het leven en van de lach. Ik ben er trots op. Ik heb ze verdient.

Er vinden in ons leven zeker twee magische momenten plaats, dat is de geboorte en de dood.
Beide zijn onderdeel van de cyclus van het leven. De een staat aan het begin en de andere aan het eind. We krijgen er allemaal mee te maken. Geen uitzondering.

We zijn geneigd te denkend dat we de wereld naar onze hand kunnen zetten. Dat we natuurlijke processen kunnen veranderen, omdat we de onvoorspelbaarheid van de dingen niet bereid zijn te accepteren.

We kunnen heel veel dingen beïnvloeden en veranderen, maar heel veel dingen ook niet. Het proces van groeien en bloeien en sterven. De cyclus van de maan. Eb en vloed. De seizoenen, ze volgen elkaar gewoon op.

Welke kracht je hier ook achter wilt bedenken, welke naam je die kracht ook wilt geven, ergens moet je toch wel erkennen dat er een enorm creërend en uiterst creatief vermogen is dat deze processen aanstuurt.

We kunnen ons tegen de natuurlijke processen verzetten. We kunnen de chemie van dingen veranderen, we kunnen ingrijpen in de natuur, we kunnen ingrijpen in de processen van ons lichaam. Vroeg of laat ga je merken dat je niet ongestraft hiermee kunt doorgaan.

Ergens in je leven kom je op het punt waarop je je bewust wordt van je wonden.

Ons leven is voortdurend in beweging. Niets blijft hetzelfde, alles verandert. Als je vloeiend kunt meebewegen, dat leef je in overeenstemming met het leven. Dan accepteer je de bewegingen, dan leef je natuurlijker en vrijer.

De controle willen hebben beperkt je, het zet je op de rem. Je loopt star vooruit, consequent en doelgericht. Die zekerheden bedriegen je. Het vastklampen verkrampt je. Je creëert een soort gevangenschap in je eigen leven.

Je loopt voorbij aan de kansen de mogelijkheden die het leven je biedt. Je hebt geen oog voor toevalligheden. Je voelt je hopeloos omdat je voelt dat je de controle nooit echt hebt. Je voelt je nutteloos omdat je aan de zijlijn van het leven staat.

Als je los kunt laten, als je de natuur, God, Universum of welke grote naam ook kunt omarmen. Als je vertrouwt op het leven en met de flow mee kunt gaan, dan kun je ervaren dat het natuurlijke proces zo wonderlijk mooi is. Zo intens krachtig en helend. Dan weet je dat na regen zonneschijn komt en dat je door een proces gaat.

Als je zo kunt omgaan met de magische momenten van geboorte en sterfte dat horen ze bij het leven als, ademen, lachen, liefhebben en huilen, verdriet en ellende, vreugde en plezier, voorspoed en tegenspoed, vooruitgang en stagnatie, pieken en dalen.

Je zult ontdekken dat je op het leven mag vertrouwen, het heeft het beste met je voor.